Het witbier van Hoegaarden kennen we al; vandaag proeven we van de natuur.
We krijgen al gauw een holle weg voorgeschoteld, die we volgen tot aan een dwarsweg. Rechtsweg en na 10 m links een smal betonpaadje, dat ons langs een schilderachtige valleiflank gidst tot bij het gehucht Nerm. De bank bij het kapelletje is een ideale rustplek. Wat verder nemen we de stijgende kasseiweg rechts tot bij een betonwegje links. Schitterende panorama's, gekleurd door rode klaprozen, blauwe vlasbloemen, witte margrieten... Da's genieten! Na een eindje door een bloemenweide, belanden we in een smalle, holle weg. Bij een vijfsprong nemen we de hoogste weg door de velden. Bij een zendtorentje gaat het neerwaarts en voorbij een rij hoge bomen, komen we bij een bontgekleurd akkerland, als voer voor gorsen. Al gauw bereiken we Nerm en volgen nu het valleitje van de Nermbeek tot in het centrum van Hoegaarden.

Bij de aanleg van de E40 en de HST bij Hoegaarden stuitte men op versteende boomstronken. Het zijn overblijfselen van een 54,9 miljoen jaar oud moerasbos. De moerascipressen zijn enkele honderden jaren oud geworden en stukken ervan zijn te bezichtigen op de geosite. Je vindt er ook uitleg over de bodemstructuur, die er is blootgelegd.