Vanuit de jeugdherberg stappen we door het centrum van Westerlo tot aan de Grote Gete. Vanaf het trammeke volgen we de GR5-tekens en passeren een Mariagrot. Een opeenschakeling van brede bosdreven door het provinciaal groendomein Hertberg loodst ons naar de onthaalplek bij Mie Maan. We verlaten het bos en volgen de knooppunten van het wandelnetwerk De Merode. Langs enkele rustige straten bereiken we de N217. Aan de overzijde voert de route ons door enkele dreven tot bij de Grote Laak. Het roestbruine water staat oeverhoog en is de voorbije weken duidelijk meermaals buiten haar bedding geweest. Het graspad erlangs is drassig maar nog net begaanbaar.
Aan onze rechterkant ontwaart zich het Trichelbroek. Prachtige natuur! Jammer van de vele muggen, waardoor we blij zijn om weer verhard onder onze voeten te krijgen. Bij een kapelletje slaan we links de Netestraat in en bereiken een onverhard pad, dat smaller en bijna ondoordringbaar wordt. Wanneer het afbuigt naar rechts, dwarsen we het Zammelsbroek. Na de overvloedige regen de voorbije weken, staat het pad onder water en is het onmogelijk om schoenen en voeten droog te houden. Na 300 meter bereiken we een stuk half verzonken vlonderpad en oef, het talud van de Netedijk. Ofschoon ons benen vuil zijn van de modder, zijn de laatste kilometers langs de meanderende Grote Nete heerlijk om te wandelen! Terug in Westerlo passeren we nog natuurgebied Het Riet, de kapel van de engelbewaarder en de Sint-Lambertuskerk.