Langs rustige straatjes stappen we naar Tollembeek. We ontmoeten er stripheld Urbanus en ontdekken dat de inwoners ook hanezoekers genoemd worden. Net buiten het centrum treffen we de Wielantmolen aan. Van hieraf volgen we de Mark stroomafwaarts. Een bijzonder fraai pad door bosjes en weides met grazers. Bij een asfaltweg gekomen kiezen we rechts en komen bij een driehoekig pleintje met kapel, Nemerkendries. Een veldwegje voert ons naar de Haagstraat en vervolgens de Gaubergstraat. Al gauw kiezen we weer voor een voetweg, die gestaag omhoog gaat. Achter ons wordt het uitzicht almaar weidser. Aan een driesprong verpozen we even op een bankje bij een kruisbeeld.
Opnieuw volgt een voetweg, eerst steil dalend en dan klimmend tot bij de Huismanstraat. Het blijft bergop gaan tot een volgende splitsing. De voetweg links voert ons over de kam van de Kongoberg, een 105 meter hoge heuvel. We nemen het eerste zijwegje rechts en belanden in de Congobergstraat. Maïs belemmert enigszins het zicht, maar de landmark Ontvoering van Europa zorgt voor een alleraardigst plaatje.
Over asfalt dalen we af tot net voor de Sint-Leonarduskapel. Het doodlopend straatje wordt een fraai wandelpad tussen knotwilgen en zelfs dwars door een veld. Opvallend is de rust en stilte; we bevinden ons trouwens al een tijdje in het stiltegbied Dender-Mark. Voorbij een hoeve en een wijk bereiken we snel het centrum van Galmaarden. We maken nog een lusje langs de Gemelingenmolen. Weer in het centrum, passeren we de Sint-Petruskerk, die in 2009 afbrandde door een vuurwerkpijl. Voorbij het baljuwhuis zoeken we opnieuw naar verkoeling bij de Mark. Het pad loopt hier zij aan zij met het water.
Heerlijk wandelen we zo tot bij de Heetveldemolen of Munkmolen, waar nog altijd graan wordt gemalen. Sinds 2018 verbindt het Markpad Galmaarden en Herne, met uitzondering van een stukje tussen de Munkstraat en de Kwadestraat. Het alternatief is daar een drukke straat zonder voet- of fietspaden. Gelukkig is dit gauw vergeten, wanneer we weer langs de Mark stappen, die we voorbij de Wielantmolen blijven volgen. Tot slot passeren we nog de Boesmolen. Door een bosje, tussen de koeien, over een brugje of gewoon langs de oever, het pad biedt veel afwisseling in een prachtige, natuurlijke omgeving.
Op onze verblijfplaats genieten we nog na met een drankje in de bijzonder gezellig ingerichte tuin met terras.