In Plombieres verkennen we de voormalige mijnsite. Door de veelheid aan wandelpaden hebben we niet echt een parcours kunnen volgen, maar we hebben toch enkele interessante plekjes ontdekt. Nabij het maison du site minier (met speelplein) bloeien heel wat zeldzame zinkviooltjes. Wat verderop stoten we op een idyllisch plekje, middenin het watergekletter van de Geul, die hier in een grot verdwijnt.

De grensovergang Kopfchen blijkt een drukbezochte bestemming te zijn. We starten de rondweg door een bos en komen al vlug bij een aarden wal, die we volgen. Deze vormt de Belgisch-Duitse grens. Aan onze linkerzijde ligt een resem grote stenen, de Cyclopenstenen. Weinig verder bereiken we opnieuw de grenspost en steken over. Nu volgt een stuk asfalt langs heggen, bloemenweides, door bos en enkele villa's. Voorbij het verste punt, wordt het een veldweg en verderop een smal stijgend bospad. Dan passeren we de tankversperring, gebouwd als onderdeel van de Westwall. Nu nog zo'n kilometer tot bij het beginpunt.

De stad Aken staat bekend om zijn dom, waarvan de binnenkant een ware streling is voor het oog. Minder gekend, maar ook de moeite, zijn het prachtige stadhuis en de Elisenbronnen. Verder vind je er verschillende gezellige pleintjes en veel mooi versierde gevels.

St.Martens-Voeren is een ideale uitvalsbasis voor wandelingen. Via een stenig steil pad bereiken we een weide met prachtig uitzicht op het dorp, gedomineerd door het spoorwegviaduct. Vervolgens lopen we over een hoogvlakte en overschrijden de grens. We doorkruisen het Nederlandse gehucht Ulvend en wandelen weer Belgie binnen. Bij het Broekbos volgen we de bosrand via een prachtig pad, dat herhaaldelijk overgaat in een holle weg. We passeren een bronnetje, kort voor we de dorpskern induiken. Via trappen gaat het naar de jeugdherberg.

De volgende dag gaan we Nederlands Limburg verkennen.